Poniedziałek 2 tygodnia okresu Wielkanocnego – 20.04.2020

Czytanie Dz 4, 23-31 – Proroctwo Dawida spełniło się w Chrystusie

Ewangelia J 3, 1-8 – Narodzić się z wody i z Ducha

Jezus w centrum modlitw i śpiewów

„Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani” – zapisał autor Dziejów Apostolskich, czyli Łukasz. Zwróćmy dziś uwagę na modlitwę Piotra i Jana. Z punktu widzenia liturgiki (nauki o liturgii) prezentuje ona klasyczną strukturę oracji. Jest na początku anakleza i predykacja (praedicatio): „Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje”. Dalej jest anamneza: „Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami Twego sługi Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne? Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi…” – ta anamnetyczna myśl (wspomnienie wydarzeń z historii) jest kontynuowana, kiedy Apostołowie mówią o Jezusie, przeciw któremu wystąpili Piłat z poganami oraz Herod z pokoleniami Izraela. Kolejnym elementem oracji jest prekacja (precatio): „A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa”. Zabrakło nam jeszcze konkluzji (conclusio): Przez Chrystusa… Gdyby ta oracja występowała w liturgii, to pewnie w mozarabskiej (północna Hiszpania), bo tam są oracje bardzo rozbudowane. Zauważmy jeszcze jedno małe stwierdzienie: „wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże” – po dziś dzień głosiciele słowa Bożego to czynią na liturgii i poza nią. Ten sam Duch Święty był inspiratorem tekstów, które nie są biblijne, a mają również swoje miejsce w liturgii. Chodzi o sekwencje, które śpiewa się przed Ewangelią i towarzyszą procesji z ewangeliarzem do ambony. W średniowieczu było ich ponad 100, a w obecnych czasach zachowano ich tylko cztery. Sekwencja na Wielkanoc Victimae paschali laudes liczy 7 zwrotek. Przypisywana jest Wipo (+ ok. 1046). Słyszymy co roku w Tygodniu Wielkanocnym kilka razy ten śpiew. Polskie tłumaczenie tej sekwencji zajęło już swoje ważne miejsce w naszej liturgii. Nawet melodia brzmi nam w uszach. „Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary/ Składają jej wierni uwielbień swych dary”. W niej opiewane jest Zmartwychwstanie Jezusa jako zwycięstwo życia nad śmiercią: „Odkupił swe owce Baranek bez skazy,/ Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy./ Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,/ Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy”. Do Marii Magdaleny dołączamy się i wyznajemy: „Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,/ O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy”.

ks. Teodor