Modlitwa Anioł Pański znana jest w obecnej formie od ok. 300 lat. Jej
korzenie sięgają XIII wieku. Papież Jan XXII w Awinionie zarządził, aby
podczas wieczornego dzwonienia pozdrawiać Matkę Bożą trzema Ave
Maria. Z czasem obok dzwonienia wieczornego pojawiło się również
poranne, a od XV wieku także codzienne dzwonienie w południe.
Synod w Pradze (1605) podkreślił, że poranny dzwon na Angelus
przypomina o Zmartwychwstaniu Chrystusa, w południe o Jego
Ukrzyżowaniu, a wieczorem o Wcieleniu Chrystusa. Do tych wydarzeń
zbawczych odwołuje się właśnie modlitwa na końcu Anioł Pański.
Według zwyczaju podczas trzykrotnego krótkiego uderzenia dzwonu
wypowiada się trzy razy Zdrowaś Maryjo, które wprowadza odpowiedni
werset z Ewangelii: Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi – I poczęła z
Ducha Świętego; Oto ja służebnica Pańska – Niech mi się stanie według
słowa Twego; A Słowo ciałem się stało – I zamieszkało między nami.
Maryja przyjmuje nowinę Bożą, oddaje się woli Bożej do dyspozycji, a
Słowo Boże – Syn Boży staje się Człowiekiem. Maryja jest Wzorem
otwarcia się na Boga i naszą Siostrą w wierze.
Anioł Pański jest podstawową modlitwą naszej wiary. Zawiera ona
wyznanie wiary w Trójjedynego Boga, tajemnicy Wcielenia i wybrania
Maryi. W niej prosimy o łaskę Bożą i życie wieczne we wspólnocie z
Jezusem Chrystusem. Bł. Paweł VI napisał: „Nasze słowo o modlitwie
Anioł Pański chce być jedynie ponowieniem Naszej prostej, lecz gorącej
zachęty, by – jeśli to możliwe – podtrzymać zwyczaj odmawiania tej
modlitwy. Nie wydaje się, by trzeba było ją odnawiać. Po tylu bowiem
wiekach trwa jej moc i piękno, gdyż budowa jej jest prosta i zapożyczona
z Pisma św.; jej historyczny początek wiąże się z błaganiem o zachowanie
pokoju. Nadto jej liturgiczny rytm w pewien sposób uświęca różne chwile
dnia; wreszcie skłania ona do przypomnienia tajemnicy paschalnej,
albowiem poznawszy Wcielenie Syna Bożego, prosimy, byśmy przez
Jego Mękę i krzyż zostali doprowadzeni do chwały zmartwychwstania”
(Marialis Cultus, nr 41). Pozostaje mi jedynie zachęcić do częstszego
odmawiania tej modlitwy (tp).