Czwartek 2 tygodnia okresu Wielkanocnego – 23.04.2020

Czytanie Dz 5, 27-33 – Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa

Ewangelia J 3, 31-36 – Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne

Jezus Wybawcą

Jezus mówi o sobie, że przyszedł z Nieba od Ojca: „Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi… Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim”. Potwierdzić, że Bóg jest prawdomówny, to przyjąć Jego świadectwo. Zastanawiające jest to, że Jezus mówił do Nikodema w sposób uroczysty o świadectwie w liczbie mnogiej (Ewangelia we wtorek): „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie” (J 3, 11). W narodzie żydowskim funkcjonwało takie prawo, że świadectwo musiało być potwierdzone przez dwóch świadków. Dlatego Jezus mówił w liczbie mnogiej, bo włączał w tę mowę Ojca w niebie, aby świadectwo mogło być uznane za prawdziwe – a że nie wszyscy przyjmowali i nie przyjmują tej nauki, to inna sprawa. Czego dotyczy to świadectwo? Całe nauczanie Jezusa polegało na tym, żeby ludzie uwierzyli w Syna Bożego, którego posłał Ojciec i żeby uwierzyli, że on jest Mesjaszem i Zbawicielem świata. I dalej posługując się słowami Piotra i apostołów – Ojciec wskrzesił Jezusa i „wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty”.

Kościół w każdej Mszy Świętej śpiewa prefację – to część wstępna Modlitwy eucharystycznej poprzedzona dialogiem i zakończona Sanctus.

W Okresie Wielkanocnym jest pięć prefacji do dyspozycji. W części środkowej tzw. emboliźmie pojawiają się określenia i stwierdzenia podkreślające rolę Chrystusa jako Zbawcy: „On jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata. On przez swoją śmierć zniweczył śmierć naszą i zmartwychwstając, przywrócił nam życie” (1 pref.). „On nie przestaje się za nas ofiarować i wstawia się za nami u Ciebie jako nasz Obrońca. Raz ofiarowany więcej nie umiera, lecz zawsze żyje jako Baranek zabity” (3 pref.). Jezus otworzył bramy królestwa zamknięte przez grzech i nieposłuszeństwo: „Przez Niego synowie światłości rodzą się do wiecznego życia, a bramy nieba otwierają się dla wierzących. On swoją śmiercią wybawił nas od śmierci, a Jego zmartwychwstanie jest zadatkiem naszego zmartwychwstania” (2 pref.). „On zniweczył moc grzechu, odnowił całe stworzenie i nam przywrócił utracone życie” (4 pref.). Ofiara Jezusa Chrystusa jest jedyna w swym rodzaju: „Przez ofiarę swojego ciała na krzyżu dopełnił On ofiary Starego Przymierza i oddając się za nasze zbawienie, sam stał się Kapłanem, Ołtarzem i Barankiem ofiarnym” (5 pref.).  ks. Teodor