Droga Krzyżowa to nabożeństwo pasyjne ukazujące odkupienie człowieka przez Mękę Chrystusa. Nie ma to być jednak tylko rzewliwe wspominanie wydarzeń sprzed 2000 lat. To ma być spojrzenie na nasze własne życie, postawy, reakcje, zwłaszcza w obliczu trudności i cierpienia. Drogę Krzyżową zazwyczaj odprawiamy w kościele lub w domu. Czynimy to bez większego zmęczenia fizycznego.
Ekstremalna Droga Krzyżowa jest zaproszeniem by wyjść poza ten komfort fizyczny. Przemierzanie trasy ponad 30 km w ciemności, w ciszy, w chłodzie nie jest łatwe. Wymaga wysiłku i zmierzenia się ze swoimi słabościami.
Ekstremalna Droga Krzyżowa to:
– wyzwanie (opuszczenie strefy komfortu, to otwarcie się na nowe wyzwania, to szansa na kolejne decyzje o przemianie życia),
– zmaganie (możesz go różnie doświadczyć: bolące stopy, brak sił, zimny deszcz; kiedy już od zmęczenia nie można uciec, wtedy można odkryć, że to właśnie wiara jest powodem i siłą by iść dalej),
– spotkanie z Nim (to jest jedyny cel – spotkanie z Bogiem. Spotkanie nie wtedy, gdy jest nam miło i wygodnie, ale wtedy gdy zmagamy się z własną słabością fizyczną i duchową).
EDK jest świetnym rozważaniem dla ludzi, którzy dużo pracują i trudno im znaleźć czas dla siebie i swojej duszy. Ta kumulacja daje okazję do gruntowanego przemyślenia siebie.
W EDK nie chodzi o sport. To nie jest przygoda. To jest droga do spotkania ze swoją duszą. Z Bogiem. (opr. ak)