Pojęcie konsekracja zarezerwowane jest dziś tylko dla Eucharystii i osób, a zwłaszcza dla dziewic poświęcających całkowicie swoje życie Bogu. Używa się także tego pojęcia w odniesieniu do oleju krzyżma świętego, który zanim będzie używany w liturgii, musi być konsekrowany podczas Mszy krzyżma świętego, celebrowanej w Wielki Czwartek rano (ks. prof. Dariusz Kwiatkowski, Zaczerpnąć ze źródła wody życia, Kalisz 2007).

Według Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan. 573) „Życie konsekrowane przez profesję rad ewangelicznych jest trwałą formą życia, w której wierni pod działaniem Ducha Świętego, naśladując dokładniej Chrystusa, oddają się całkowicie umiłowanemu nade wszystko Bogu, ażeby – poświęceni z nowego i szczególnego tytułu dla chwały Boga, budowania Kościoła i zbawienia świata – osiągnąć doskonałą miłość w służbie Królestwa Bożego, i stawszy się w Kościele wyraźnym znakiem, zapowiadać niebieską chwałę.”

„Maryja Dziewica jest wzniosłym przykładem doskonałej konsekracji, wyrażającej się pełną przynależnością do Boga i całkowitym oddaniem się Jemu. Wybrana przez Pana, który postanowił dokonać w Niej tajemnicy Wcielenia, przypomina osobom konsekrowanym o pierwszeństwie Bożej inicjatywy” (Jan Paweł II, Vita consekrata, 28).

Odpowiadając osobiście na Boże powołanie „przez profesję zakonną, przyjętą przez Kościół, zostajemy konsekrowane Bogu i włączone we wspólnotę Misjonarek Chrystusa Króla. Składając profesję zakonną, misjonarka zobowiązuje się świadomie i dobrowolnie, poświęcić całe swoje życie, zdolności oraz prace Bogu i Kościołowi, zgodnie z charyzmatem Zgromadzenia” (Konstytucje i Dyrektorium, 12). opr. s. Bronisława – Misjonarka Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej