Kiedyś, jeszcze w czasach przedsoborowych, miesiąc lipiec był poświęcony kultowi Najdroższej Krwi Pana Jezusa – jak maj i październik kultowi Najświętszej Maryi Panny, a czerwiec Najśw. Serca Pana Jezusa. W odległej przeszłości wykształcił się w Kościele osobny kult Krwi Pańskiej, który w ciągu roku liturgicznego zaznaczał się szczególnymi akcentami w Wielki Piątek, w Przemienienie Pańskie i w święto Najdroższej Krwi Chrystusa. Poprzedziły je lokalne święta powstające już od X wieku (Reichenau 923 r.) aż do XV wieku

Jeśli chodzi o miejsca związane z tym kultem trzeba wspomnieć specjalne kościoły, obrazy, figury (Jezus w tłoczni), paramenty i naczynia (korporały i kielichy). Na wskutek cudów Krwi i cudów Hostii powstawały relikwiarze (Gerresheim), korporały z Krwią (Walldürn). W związku z tym kultem pojawiły się procesje (Brugia), pielgrzymki, procesje konne, bractwa, legendy, modlitwy, pieśni, mysteria i zwyczaje – czasami zabobonne praktyki. W XVII/XVIII w. zezwalano niektórym zakonom i diecezjom na święto Najdroższej Krwi Chrystusa bez powiązania z jakimś cudem lub relikwią Krwi Pańskiej. Papież Pius IX po powrocie z wygnania w 1849 r. wprowadził dla całego Kościoła święto Najdroższej Krwi Chrystusa (10 sierpnia), które Pius X przeniósł na 1 lipca. W 1969 r. skreślono je z ogólnego kalendarza liturgicznego z uwagą, że jego treść zawarta jest w uroczystości Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało).

Do wyżej omówionego nabożeństwa należy Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, znajdująca się w modlitewnikach. Zatwierdził ją do publicznego odmawiania w 1960 roku św. Jan XXIII. (tp)