W trzecim rozdziale Adhortacji Apostolskiej Papież Franciszek podejmuje problem świętości w świetle nauczania Chrystusa. Nauczanie to jest oparte na ośmiu błogosławieństwach. To właśnie wygłaszając Błogosławieństwa Jezus wyjaśnił z całą prostotą, co to znaczy być świętym. Są one jakby dowodem tożsamości chrześcijanina (63). Papież, analizując poszczególne błogosławieństwa, ukazuje ich współczesne rozumienie i ich wpływ na świętość tych, którzy błogosławieństwami pragną żyć. A jest to duchowy i moralny obowiązek każdego ucznia Chrystusa. W kolejnym rozdziale Papież podaje pewne cechy, które jego zdaniem są niezbędne dla zrozumienia stylu życia, do którgo wzywa nas Pan (110). Są nimi: radość i poczucie humoru oraz śmiałość i zapał. Wreszcie Papież mówi, że bardzo ważnym elementem wspierającym drogę do świętości jest wspólnota. Nie mówi jedynie o specyficznych wspólnotach jakie występują w życiu zakonnym. Zachęca nas, abyśmy tworzyli na różnych płaszczyznach wspólnoty ukierunkowane na Boga, który jest źródłem świętości. Dzielenie się Słowem i wspólne celebrowanie Eucharystii sprawia, że jesteśmy bardziej braćmi i przekształca nas we wspólnotę świętą i misyjną (142). Wspólnota, która strzeże drobnych szczegółów miłości, której członkowie troszczą się o siebie nawzajem i stanowią przestrzeń otwartą i ewangelizującą, jest miejscem obecności Zmartwychwstałego, który ją uświęca według planu Ojca (145). Niech to ostatnie zdanie będzie dla nas szczegąlnym wezwaniem do szukania świętości we wspólnocie.  (mc)